zaterdag 3 april 2010

NO MORE TUNA

Geschokt en teleurgesteld, dat ben ik. Dat de wereld besluit om door te blijven vissen op een uitstervende vissoort: de Atlantische blauwvintonijn. Terwijl er wetenschappelijk bewijs is dat deze vis op het randje van uitsterven staat.

Het zijn met name de Japanners die het visverbod tegenhouden. Zij vinden dat het eten ervan - in de vorm van sushi - tot hun culturele verworvenheden behoort, die je niet mag beknotten. Tja, cultuur is een hoog goed die je in principe moet beschermen. Maar als onze culturele gewoonten er voor zorgen dat de natuur uitsterft, dan verdwijnt ook de voedingsbodem voor welke culturele uiting dan ook.

Don't get me wrong, I love sushi. Sterker nog, ik heb twee jaar geleden zelf een blauwvintonijn gevangen én opgegeten (zie foto). Goddelijk lekker. Weliswaar visten we in de Pacific voor de kust van Nicaragua, en natuurlijk ouderwets met een hengeltje, maar toen had ik nog geen idee dat dit een uitstervende diersoort betrof.

En dat is waarom ik me zojuist heb aangesloten bij 'the end of the line' campagne. Omdat deze campagne strijdt voor meer tijdelijke reservaten in zee, waar niet industrieel gevist mag worden, zodat de natuurlijke habitat zich weer kan herstellen. Zodat NO MORE TUNA geen werkelijkheid wordt.

Meer weten? Bekijk de film 'The end of the line', van Rupert Murray.

Imagine a world without fish